| |
|
| |
 ประชากรตำบลโคกกระเทียม มีวิถีชีวิตที่เรียบง่าย อุปนิสัยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ โอบอ้อมอารี ตั้งหมู่บ้านอยู่เป็นกลุ่ม มีความสัมพันธ์กันแบบเครือญาติส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ โดยมีวัดเป็นศูนย์รวมจิตใจ |
|
|
| |
|
 |
| |
| ประชาชนส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ ในเขตตำบลโคกกะเทียม มีวัดและสถานที่ตั้งสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ ดังนี้ |
 |
วัดโคกกะเทียม |
ตั้งอยู่ในหมู่ที่ 2 |
|
วัดคอกกระบือ |
ตั้งอยู่ในหมู่ที่ 6 |
|
วัดหนองปลิง |
ตั้งอยู่ในหมู่ที่ 8 |
|
ศาลเจ้าพ่อขุนไกร |
ตั้งอยู่ในหมู่ที่ 7, 8 |
|
|
|
 |
| |
| โรงเรียน จำนวน 3 แห่ง |
 |
โรงเรียนบ้านโคกกะเทียม |
|
โรงเรียนวัดคอกกระบือ |
|
โรงเรียนวัดหนองปลิง |
| ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก จำนวน 1 แห่ง |
|
ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กองค์การบริหารส่วนตำบลโคกกะเทียม |
|
|
|
| |
|
 |
| |
| โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล จำนวน 2 แห่ง |
|
โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลโคกกะเทียม |
| |
|
ตั้งอยู่ หมู่ที่ 5 |
|
โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านหนองปลิง |
| |
|
ตั้งอยู่ หมู่ที่ 8 |
| อัตราการมีและใช้ส้วมราดน้ำ ร้อยละ 100 |
|
|
|
 |
| |
|
ประเพณีกำฟ้า |
|
ประเพณีรดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ในวันสงกรานต์ |
|
ประเพณีลอยกระทง |
|
|
|
| |
|
| |
ฐานข้อมูลภูมิปัญญาท้องถิ่น/ปราชญ์ชาวบ้าน |
| |
ชาวไทยพวนบ้านโคกกะเทียมสืบเชื้อสายมาจาก ชาว "พวน" ซึ่งมีถิ่นเดิมตั้งอยู่ที่เมืองเชียงขวาง ประเทศลาว ได้อพยพมาอยู่บ้านโคกกะเทียมเมื่อ พ.ศ. 2378 “โคกกะเทียม” ตามชื่อบ้านเดิมสมัยอยู่เมืองเชียงขวาง และอีกนัยหนึ่งสถานที่ตั้งหมู่บ้านนี้เดิมเต็มไปด้วยต้นพลับพลึง ซึ่งคนพวนเรียกว่าต้นกะเทียม ประกอบกับที่ตั้งหมู่บ้านเป็นที่ดอน จึงเป็นเหตุที่ใช้ ชื่อบ้านโคกกะเทียม |
| |
 |
| |
ประเพณีแห่งชีวิต ประเพณีกำฟ้า |
| |
ประเพณีกำฟ้า เป็นประเพณีเกี่ยวกับวิถีชีวิตชาวไทยพวนที่ถือปฏิบัติกันมาอย่างต่อเนื่องถึงปัจจุบัน ชาวพวนมีอาชีพทางด้านการเกษตร การทำนาในสมัยก่อน ต้องพึ่งพาธรรมชาติ ชาวนามีความเกรงกลัวฟ้า นัอถือฟ้าฝนตามธรรมชาติ สำนึกในบุญคุณของฟ้าที่ให้น้ำฝน เกิดความอุดมสมบูรณ์จึงเกิดประเพณีกำฟ้า |
| |
|
|
| |
